Ryszard Winiarski (1936 – 2006)
Matematyk emocji w świecie geometrii
Ryszard Winiarski to artysta, który uczynił z przypadkowości i rachunku prawdopodobieństwa głównych bohaterów swoich obrazów, redefiniując granice między sztuką a nauką.
Technika i podejście:
W swoich pracach łączył konstruktywizm z teorią przypadku. Artysta stworzył matematyczny system generowania form wizualnych, który konsekwentnie stosował w pracach. Jego prace opierają się na systemach binarnych, siatkach, algorytmach i losowości – zjawiskach z pozoru zimnych i bezosobowych. A jednak, w uporządkowanych strukturach czerni i bieli kryje się paradoksalnie silna emocjonalność: napięcie między porządkiem a chaosem, między kontrolą a losem. Winiarski tworzył obrazy-programy, w których forma wynikała z reguł matematycznych – jednak nie po to, by zabić intuicję, ale by ją przefiltrować przez intelektualną dyscyplinę.
Życie i kontekst:
Z wykształcenia inżynier, z zamiłowania artysta – Winiarski zredefiniował myślenie o sztuce konceptualnej w Polsce. Studiował w Warszawie i szybko zyskał międzynarodowy rozgłos – reprezentował Polskę na Biennale w São Paulo w 1971 roku. Przez lata związany był z warszawską ASP, gdzie wpływał na nowe pokolenia twórców. W 1995 został laureatem Nagrody im. Jana Cybisa.
Dlaczego dziś warto się nim interesować?
W czasach, gdy sztuczna inteligencja i algorytmy wpływają na nasze życie, jego sztuka zyskuje nowy wymiar. Winiarski był prekursorem tego, co dziś nazywamy sztuką generatywną – ale z ludzką duszą i filozoficznym tłem. Prace artysty znajdują się w kolekcjach najważniejszych instytucji muzealnych w Polsce (m.in. Muzeum Sztuki w Łodzi i Muzeum Narodowym w Krakowie. Jego prace są coraz bardziej poszukiwane na rynku kolekcjonerskim – także jako element nowoczesnych kolekcji prywatnych i korporacyjnych.
Joanna Piotrowska - Art Advisor & Marszand
Ryszard Winiarski był polskim malarzem i scenografem, absolwentem Politechniki Warszawskiej oraz Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Łączył elementy konstruktywizmu z teorią przypadku, tworząc matematyczne systemy generowania form wizualnych. Był wykładowcą ASP i prorektorem tej uczelni. Laureat Nagrody im. Jana Cybisa.
Ukończył mechanikę precyzyjną na Politechnice Warszawskiej (1953-1959), następnie malarstwo u Aleksandra Kobzdeja na ASP Warszawa (1958-1966).
W swoich pracach łączył konstruktywizm z teorią przypadku, tworząc systemy matematyczne do generowania wizualnych form. W latach 70. prezentował swoje prace m.in. w Galerii Repassage. Od 1987 realizował kompozycje z zapalonych zniczy zatytułowane „Geometria, czyli szansa medytacji”.
Był wykładowcą na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, a w latach 1985-1990 prorektorem tej uczelni.
W 1995 otrzymał Nagrodę im. Jana Cybisa, jedno z najważniejszych wyróżnień w polskim malarstwie.
Polska
Konstruktywizm, Malarstwo, sztuka konkretna
konstruktywizm, teoria przypadku, geometria, sztuka konkretna, kompozycje matematyczne
Nagroda za wybitne osiągnięcia w polskim malarstwie.
