Magdalena Abakanowicz (1930–2017)
Wizjonerka form miękkich, rzeźbiarka samotności i tożsamości zbiorowej, artystka totalna.
Joanna Piotrowska - Art Advisor & Marszand
Magdalena Abakanowicz była polską rzeźbiarką i artystką włókna, znaną z wykorzystywania tekstyliów jako medium rzeźbiarskiego oraz dużych instalacji plenerowych. Jej prace często eksplorują temat anonimowości jednostki w masie ludzi oraz procesy naturalne.
Urodziła się w 1930 roku w Falentach w Polsce, w rodzinie szlacheckiej. Przeżyła okupację nazistowską, podczas której jej rodzina działała w polskim ruchu oporu. Studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Sopocie i Warszawie, gdzie kształciła się pod restrykcyjnym reżimem socrealizmu.
Po 1956 roku artystka zaczęła integrować konstruktywizm i strukturę w swoich dziełach. W latach 60. stworzyła serię przestrzennych prac włókienniczych zwanych „Abakans”, które przyniosły jej międzynarodowe uznanie.
W latach 70. i 80. przeniosła się do tworzenia rzeźb z worków jutowych, które przedstawiają anonimowe, pozbawione twarzy postaci. Jej prace komentują zbiorowość i utratę indywidualności w społeczeństwie komunistycznym.
Do jej najbardziej znanych prac należą instalacje „Agora” (Chicago, 2006) i „Birds of Knowledge of Good and Evil” (Milwaukee, 2001). „Agora” składa się ze 106 odlewów postaci, symbolizujących tłum bez tożsamości.
Polska
Instalacje, postminimalizm, rzeźba, sztuka włókna
Tożsamość, anonimowość, masowość, natura, ludzkie ciało, indywidualizm kontra kolektywizm
Najwyższe wyróżnienie na Biennale Sztuki w São Paulo w Brazylii.
Przyznana za wkład w kulturę europejską, w Wiedniu.
Międzynarodowa nagroda za osiągnięcia artystyczne przyznana w Norwegii.
Wyróżnienie państwowe za wybitne zasługi dla Polski.
