Jerzy Duda-Gracz (1941–2004)
Ironiczny komentator polskiej rzeczywistości, mistrz groteski, który uczynił brzydotę piękną i prawdziwą.
Joanna Piotrowska - Art Advisor & Marszand
Jerzy Duda-Gracz był polskim malarzem, rysownikiem, scenografem i profesorem, znanym z tworzenia obrazów o silnym, publicystyczno-moralizatorskim przesłaniu. Jego prace cechuje groteskowa deformacja postaci i symboliczne obnażanie ludzkich słabości oraz tęsknota za światem odchodzącym.
Ukończył Państwowe Liceum Technik Plastycznych w Częstochowie, a następnie Akademię Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie, filię w Katowicach, gdzie uzyskał dyplom w 1968 roku. Pracował jako nauczyciel akademicki na Wydziale Grafiki, a także w Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie i Uniwersytecie Śląskim w Katowicach.
Był uznawany za wnikliwego satyryka. Jego obrazy przedstawiają ludzi z karykaturalnie zdeformowanymi ciałami, ukazując ludzkie wady takie jak głupota, nietolerancja, chamstwo czy fascynacja konsumpcjonizmem. Styl łączy symbolizm z groteską, często porównywany do twórczości Petera Bruegla i Witolda Wojtkiewicza.
Do najważniejszych prac należą: „Pamięci ojca” (1970), „List na zachód” (1973), „Jeźdźcy Apokalipsy, czyli Fucha” (1977), „Kalendarz polski” (1981), „Wigilia” (1981) oraz monumentalny cykl malarski „Chopinowi” (1999-2003), składający się z ponad 300 prac obrazujących utwory Fryderyka Chopina.
Tworzył scenografie do przedstawień teatralnych i operowych, m.in. dla Teatru Śląskiego w Katowicach, Teatru Starego w Krakowie czy Państwowej Opery Śląskiej w Bytomiu.
Polska
Grafika, Malarstwo, satyra artystyczna, scenografia
symbolizm, groteska, satyra społeczna, deformacja postaci, krytyka ludzkich wad, pejzaże przedindustrialne, pamięć, odchodzenie świata
Wyróżnienie za działalność artystyczną i krytyczną.
Państwowe odznaczenie za zasługi dla kultury.
Wyższe odznaczenie państwowe za wybitne osiągnięcia w pracy artystycznej.
Najwyższe odznaczenie państwowe za zasługi dla kultury polskiej.
