Uznanie jako jeden z najwybitniejszych polskich artystów powojennych
Wpisany do kanonu polskiej sztuki XX wieku ze względu na oryginalność i znaczenie twórczości.
Profesjonalna wycena rynkowa
Ekspozycje i kuratorstwo
Dyskretne transakcje
Sztuka jako inwestycja
Opieka nad kolekcją
Sztuka pod klienta
Obrót dziełami sztuki
Zakupy i licytacje
Sztuka we wnętrzach - hotele, rezydencje, obiekty
Obrazy do przestrzeni
Weryfikacja autentyczności dział
Wynajem dzieł sztuki
Andrzej Wróblewski (1927–1957)
Największy dramat polskiego malarstwa – geniusz, który zgasł zbyt szybko.
Joanna Piotrowska - Art Advisor & Marszand
Andrzej Wróblewski był wybitnym polskim malarzem i historykiem sztuki, działającym w połowie XX wieku, znanym z indywidualistycznego podejścia do sztuki przedstawieniowej, wyjątkowo ekspresyjnej i metaforycznej, reprezentującej dramat ludzkiego losu po II wojnie światowej.
Urodził się w Wilnie, był synem profesora prawa i artystki graficzki. Studiował historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Już w młodości zaczął tworzyć grafiki inspirowane drzeworytem.
Debiutował w 1948 roku. Jego wczesna twórczość opierała się na odmowie kolorystycznej akademii; eksperymentował z ekspresjonizmem, surrealizmem i abstrakcją. Tematem przewodnim był człowiek i jego dramat.
Tworzył metaforyczne obrazy, często nawiązujące do losów wojennych (cykl 'Rozstrzelania'), a także prace w nurcie socrealizmu czy powrót do bardziej indywidualnego stylu po 1955. Jego dzieła cechuje intensywność emocjonalna i dramatyzm.
Był wykładowcą na ASP w Krakowie, organizatorem grup edukacyjnych i krytykiem sztuki w czasopismach artystycznych.
Polski
Ekspresjonizm, Grafika, Malarstwo, sztuka powojenna
Człowiek, los, wojna, śmierć, codzienność, dramatyzm, ekspresjonizm, socrealizm
Wpisany do kanonu polskiej sztuki XX wieku ze względu na oryginalność i znaczenie twórczości.
Organizacja popularyzująca jego dorobek i pamięć.
Inspiracja dla utworów Jacka Kaczmarskiego i poezji Juliana Kornhausera.
